بسم رب الشهداء و الصدیقین 

گنجینه‌های ارزشمند معنوی دفاع مقدس

نوشتن درباره جنگ به معنی جنگ طلبی و جنگ افروزی نیست همانگونه که نوشتن درباره صلح نیز به معنی پذیرش سلطه بیگانگان واشغالگران و تن دادن به ننگ و مذلت نمی‌باشد.

دفاع از اقلیم و قلمرو و وطن و خانه، بصورت ذاتی و فطری در تمام موجودات وجود دارد و انسان که اشرف مخلوقات است از این غریزه الهی برخوردارتراست. انسان غیرتمند از یک پرنده کمتر نیست که اگر به آشیانه او حمله شود تا سر حد جان از خود و حریمش دفاع می‌کند.

در اکثر کشورهای جهان مردم به سربازان و رزمندگان خود عشق می‌ورزند و برای آنها احترامی شایسته قائلند، فارغ از مسائل سیاسی و جناحی درباره آنها شعر می‌گویند، داستان می‌نویسند، فیلم وسریال می‌سازند و به عنوان قهرمانان ملی خود، از آنها یاد می‌کنند و در هر شرایطی یادشان را گرامی می‌دارند، تازه این در حالی است که بسیاری از آنها مهاجم بوده‌اند و به کشورهای دیگر حمله کرده‌اند. وقتی که بحث مقاومت و دفاع پیش می‌آید مسئله از این هم مهمتر می‌شود.

اکنون بیش از نیم قرن از جنگهای جهانی می‌گذرد و کشورها (هم مهاجمین و اشغالگران، هم مدافعین) دربارۀ اسطوره‌های جنگی خود فیلم می‌سازند و فرهنگ خود را از این طریق به نسلهای جدید منتقل می‌کنند و یاد سربازان خود را گرامی می‌دارند.اما متأسفانه در کشور ما که مورد شدیدترین حمله‌های جهانی قرار گرفت (و با رشادت ارتش و سپاه و بسیج و جهاد و نیروهای مردمی، از چنگال متجاوزین نجات یافت) کمتر کسی به موضوع دفاع مقدس می‌پردازد واگر بپردازد دچار تهمت جنگ طلبی وجنگ افروزی می‌شود. اگر بین رزمندگان ما و نیروهای کشورهای دیگر یک مقایسه کوچک صورت بگیرد آنگاه پی می‌بریم که چه گنجینه‌های ارزشمند معنوی در جامعه ما وجود دارد که ما هنوز نتوانسته‌ایم از وجود آنها برای غنی‌سازی فرهنگ خود بهره ببریم .

آری فقط با یک مقایسه کوچک بین دریادلان گمنام ایران اسلامی و نیروهای مسلح کشورهای دیگر به ین نکته واقف می‌شویم که این اسوه‌های عشق و ایثار و تواضع و شجاعت و پایداری کجا و آنها کجا؟ به راستی در کجای تاریخ جهان می‌توان چنین اسطوره‌هائی را مشاهده کرد. داستان زندگی و جهاد و مقاومت آنها نه فقط برای ما بلکه برای کشورهای دیگر و نسلهای آینده هم می‌تواند الگو باشد.