خاطره ای جذاب و آموزنده از شهید آوینی
به نقل از وبلاگ مطالعات دانشجویی
زمستان سال 68 بود که در تالار اندیشه فیلمی را نمایش دادند که اجازه اکران از وزارت ارشاد نگرفته بود. سالن پر بود از هنرمندان، فیلمسازان، نویسندگان و ...
در جایی از فیلم آگاهانه یا ناآگاهانه به حضرت زهرا علیهاالسلام بی ادبی می شد. من این را فهمیدم. لابد دیگران هم همین طور؛ ولی همه لال شدیم و دم بر نیاوردیم. با جهان بینی روشنفکریِ خودمان قضیه را حل کردیم. طرف هنرمند بزرگی است و حتما منظوری دارد و انتقادی است بر فرهنگ مردم؛ اما یک نفر نتوانست ساکت بنشیند و داد زد: «خدا لعنتت کند! چرا توهین می کنی؟!».همه سرها به سویش برگشت. در ردیف وسط آقایی بود چهل و چند ساله با سیمایی بسیار جذاب و نورانی، کلاهی مشکی بر سرش بود، اورکتی سبز بر تنش.
از بغل دستی ام سعید رنجبر پرسیدم: آقا را می شناسی؟ گفت: سید مرتضی آوینی است.
منبع: زیبایی ها و زشتی های کربلا، سید محمد حسین راجی، مشهد: کتابستان ماجد، 1397، چاپ اول، صفحه 45 و 46
