چند خط روضه : تشنه و عطشان و ظَمآن تفاوت بسیار دارند

ما فقط تشنگی را درک کرده ایم نه عطش، و حسین بالاتر از عطشان بود یعنی ظمآن، یعنی حالتی که دهان پر از گرد و خاک میشود  و زبان میشود مثل یک تکه چوب خشک...

این حالت ۴ علت دارد
۱- داغ دیدن زیاد که جگر می سوزد
۲- اشک ریختن
۳-تکاپوی زیاد در میدان
۴-زخمهای زیاد
هرکدام از علل بالا آب زیاد می طلبد

یک موقع آدم چندین ساعت یا بیشتر تشنه است و می داند یا امید دارد که به آب می رسد، اما تصور کنید فردی داغدیده و مجروح حداقل یک نیمروز گرم در حال جنگ و تکاپو و گاهی بکا باشد امید به آب رسیدن هم‌نداشته باشد، البته چنین فردی اگر  سایه ای پیدا کند و ساعتی استراحت کند شاید کمی دوام بیاورد اما اگر لحظه به لحظه تلاش و داغ و عطش و زخمهایش زیادتر شود این دیگر نیازی به آنهمه تیغ و شمشیر و خنجر و نیزه و سنگ و نعل تازه ندارد، چنین فرد عطشان و ظمآنی در مدت‌کوتاهی جان می دهد...

السلام علیک یا اباعبدالله

و سیعلم الذین ظلموا ای منقلب ینقلبون