بنام خدا

چند نکته در مورد مرحوم عباس پیمانی‌نژاد

در بین شهیدانی که در گلزار شهدای آرامستان سیدنسیمی زرقان آرمیده‌اند چند کشته وجود دارد که از نظر مراجع قانونی تاکنون شهید محسوب نشده‌اند و یکی از آنها مرحوم عباس پیمانی‌نژاد فرزند مرحوم عبدالکریم است.

مرحوم عباس پیمانی‌نژاد در روز 22 بهمن سال 1357 در یکی از پادگانهای تهران در درگیری‌های انقلاب کشته شد و پیکرش در همان روزها به زرقان منتقل و در جوار بقعۀ سیدنسیمی دفن گردید.

سیدکریم مهارلو که یکی از همقطاران او در آن پادگان بوده دربارۀ او می‌گوید: ما چهار نفر زرقانی بودیم که در آن پادگان خدمت می‌کردیم، اسماعیل بیضائی، حاجی آقا مرادی، من و مرحوم عباس پیمانی‌نژاد که با من ارتباط بسیار خوب و صمیمانه‌ای داشت و بیشتر به هم سر می‌زدیم. عباس رانندۀ زیل (کامیون ارتشی) بود و در شب قبل از کشته شدنش نگهبان پارک موتوری بود. در هنگام ظهر 22 بهمن که پادگان تسخیر شد او در آسایشگاه در حال استراحت بود، وقتی که صدای تیراندازی‌ها را ‌شنیده برای تماشای فضای بیرون به کنار پنجرۀ آسایشگاه رفته و در همان حال مورد اصابت تیر قرار گرفته و کشته شده و معلوم نشد که تیر از چه ناحیه‌ای شلیک شده و به او اصابت کرده بود. ولی در هر حال، عباس بخاطر راننده بودنش هیچگاه اسلحه نداشت و حتی در مواقع نگهبانی از پارک موتوری بدون اسلحه بود.

سید کریم دربارۀ اتفاق آن روز می‌گوید: یکی از دیوارهای پادگان شکسته شده بود، فرمانده پادگان بنام سرتیپ .... و چندین فرمانده دیگر با هلیکوپتر از پادگان فرار کردند و هجوم انقلابیون به داخل آغاز شد و هیچ مقاومتی از طرف نگهبانان پادگان صورت نگرفت اما تیراندازی قطع نمی‌شد. بعد از ظهر بود که شنیدم عباس کشته شده، به طرف آسایشگاه او رفتم و جنازه‌اش را دیدم، تیر دقیقاً خورده بود زیر گلویش و از پشت کمرش خارج شده بود و به نظر می‌رسید که تیر ژ3 بوده است. در همان حال، پیکرهای کشته شدگان توسط افراد غیرنظامی جمع‌آوری شد و پشت ماشین زیل گذاشتند، گفتم اینها را کجا می‌برید، گفتند به بیمارستان بوعلی.

سید کریم دربارۀ تلاشهای خود برای انعکاس واقعیات آن زمان می‌گوید: من چندین بار این مطالب را برای افراد مختلف تعریف کردم و حتی در چند سال گذشته یکبار نامه به مراجع ذیربط نوشتم و خاطرات آن روز را بیان کردم ولی تاکنون ترتیب اثر داده نشده و تلاشهایم بی نتیجه مانده و اکنون بخاطر مسئولیتی که در پیشگاه خداوند دارم سوگند یاد می‌کنم که او جزو سربازانِ درگیر با مردم نبوده و هیچ تقصیری نداشته و بیگناه کشته شده است.

لذا از مسئولین محترم تقاضا دارم که نسبت به این مرحوم که عاشق اهلبیت بود و دلدادۀ همنامش حضرت عباس بود چاره‌ای بیندیشند. والسلام

مصاحبه‌گر: محمد حسین صادقی

12/10/1394 زرقان فارس