بنام خدا، دوستان سلام، و اما بعد؛ دیروز در رابطه با کار شهدا در روستای ولایتمدار و شهیدپرور بانش بیضا مهمان انسان فرهیخته و بزرگی بودم که فضایلش را شنیده بودم ولی تا دیروز زیارتش نکرده بودم. داستان دیدارمان مفصل است که بعداً نقل می کنم ولی بعد که به زرقان برگشتم و اسم برادر شهیدشان ولی الله بانشی را جستجو کردم به مقاله زیر در خبرگزاری فارس برخوردم که واقعاً برایم مثل یک مائده بهشتی پر حلاوت بود و خداوند تبارک و تعالی را شکر کردم که به برکت شهدا مرا با بزرگانی آشنا کرده که ذاتاً شهیدند و مثل شهدای عزیزمان مایه مباهات در دنیا و آخرت هستند..با آرزوی سلامتی و موفقیت و شادکامی ایشان و خانواده محترمشان در پناه قرآن و اهلبیت به برکت صلوات بر محمد و آل محمد، اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم....  

در ادامه مطلب، گزارش خبرگزاری فارس را بخوانید::

حبیب الله بانشی از معلمان نمونه استان فارس در سال جاری است که تاسیس کانال بیضای شاد با عضویت بیش از ۳۵۰۰ نفر از دانش آموزان و برگزاری مسابقات مختلف در بستر آن و اهدای جوایز، تشکیل گروه سرود دانش آموزان مدرسه و تمرین آنان در حیاط منزل و برگزاری جشن تکلیف پسران به عنوان تنها آموزشگاه مجری طرح در شهرستان از جمله فعالیت های اوست.

• خبرگزاری فارس، بیضا_ فاطمه دیباور؛ حبیب الله بانشی متولد خردادماه سال۵۷ در یک خانواده ۶ نفره است که تعدادی از خواهران و برادرانش در سن کودکی به علت بیماری جان خود را ازدست دادند. روستای محل زندگی او بانش در فاصله ۷۰ کیلومتری شمال غرب شیراز با ۳ هزار نفر جمعیت است.

وقتی برادر شهید الگو می شود

بچه های روستا او را عمو حبیب صدا می زنند. میهمان نوازی در سرشت او ریشه دارد، چرا که در دامان مادری گشاده رو و مهربان پرورش یافته و در سایه عطوفت پدری مقید به حلال و حرام و سبقت گیرنده در خیر و نیکی رشد و نمو نموده است. پدری که تا آخرین غروب زندگی راضی به مشیت های الهی بود، حتی سال ۶۵ که داغ فرزند ۱۷ ساله اش را بر قلب لاله رنگش ابدی نمود و او را در جبهه های نبرد با دشمن در فاو تا منزلگاه آسمانی بدرقه کرد.

فرزندش حبیب الله بانشی نیز جوانی فعال و با روحیه انقلابی بود که در مسجد و محله با اخلاص عمل کار می کرد.

سال های درس و تحصیل 

عمو حبیب، دوره ابتدایی و راهنمایی را در بانش گذراند و سپس با تلاش بیشتر توانست با کسب را به اول درسی در سطح مدرسه و گاهی منطقه دوران دبیرستان را به پایان برساند.

عمو حبیب از انس و الفت با مسجد در دوران دبیرستان به ما گفت و اینکه در سال اول دبیرستان پس از موفقیت در مسابقات قرآن مرحله مدرسه به مراحل منطقه و پنجگانه راه یافت و در استان نیز مقام سوم را کسب نمود، رفاقتی معنوی با قرآن که هم چنان چراغ راهش است و او را در پرفروغ نگه داشتن شمع محافل انس با قرآن در مدارس بانش همراهی می کند.

سال سوم دبیرستان بود که با همکاری دانش آموزان مدرسه و هم کلاسی هایش اولین فعالیت فرهنگی خارج از مدرسه را با جمع آوری کتاب و تاسیس کتابخانه ای کوچک در گوشه منزل کلید زد و به همراه اعضای انجمن اسلامی دبیرستان به تهیه روزنامه دیواری مناسبتی، فعال نگه داشتن کتابخانه مسجد، پخش شیرینی در اعیاد مذهبی و همکاری در فعالیت های فرهنگی مدرسه همت گماشت.

او در سال۷۶ در رشته زبان و ادبیات فارسی دانشگاه شیراز پذیرفته شد. به روزنامه نگاری، خبرنگاری و دبیری ادبیات فارسی علاقه زیادی نشان می داد. پدرش در آن سال ها به خاطر کسالت و عمل جراحی حساس در ناحیه مغز و اعصاب توان کار کردن نداشت؛ از این رو عمو حبیب مسئول امور کشاورزی و خرید مایحتاج منزل بود و دلیل انتخاب شیراز برای تحصیل نیز کوتاه بودن مسیر آن تا منطقه و روستای محل سکونتش بود.

او در سال های دانشجویی به امر ازدواج مبادرت نمود که حاصل آن دو فرزند به نام های محمد و فاطمه زینب است.

عمو حبیب روایت ما بعد از دانشگاه تا سال۸۹ به فعالیت در فروشگاه لوازم تحریر و مونتاژ رایانه پرداخت، در حالیکه در کانون فرهنگی مسجد نیز فعال و پرجنب و جوش بود. 

وی در این ایام در زمینه های مختلف فرهنگی، مذهبی و ورزشی به مردم روستای بانش خدمت می نمود. دعای هفتگی در منازل برگزار می کرد با فعالیت در صندوق قرض الحسنه مسجد گره گشای اهالی روستا بود. تیم فوتبال روستا را تشکیل داد و امکانات لازم را جهت شرکت تیم در مسابقات شهرستانی فراهم نمود. 

به تشکیل گروه پژوهشی جمع آوری آثار شهدای بانش( زندگی نامه، وصیت نامه، خاطرات و عکس) پرداخت که ماحصل آن در ترم افزار جامع شهدای بانش انعکاس یافت.

خدمت در آموزش و پرورش؛ آرزویی که به حقیقت پیوست

عمو حبیب از سال ۸۹ با شرکت در آزمون استخدامی آموزش و پرورش و گذراندن مصاحبه و دوره آموزشی به استخدام رسمی این ارگان در حوزه ابتدایی درآمد و این گونه به آرزوی دیرینش که خدمت در آموزش و پرورش بود، دست یافت.

کلاس داری و تدریس آن قدر برایش جذاب بود که تا‌کنون پس از ۱۳ سال هرگز احساس خستگی نکرده و هم چنان عاشق تعلیم و تربیت دانش آموزان است.

او به کلاس درس، مدرسه و دانش آموزان با افتخار می نگرد و از کار در کنار همکاران سخت کوش لذت می برد. لذتی که باعث شد سمت های مختلفی چون آموزگاری، معاونت آموزشی و پرورشی، کارشناسی فرهنگی هنری، مدیر دبستان و مدیر دارالقرآن بودن را تجربه کرده و در کنار همکاران پرتلاش، مقام های شهرستانی و استانی مختلف در آموزش ابتدایی، مسابقات قرآن فرهنگیان، مسابقات شعر، درس پژوهی و روش تدریس را کسب نماید.

از فعالیت های شاخص او برگزاری جشنی با عنوان "بی بهانه" در راستای کمک به دانش آموزان کم بضاعت بود که مبلغ قابل توجهی از سوی خیّرین به دانش آموزان مدارس بانش اهدا شد.

برگزاری نخستین جشن تکلیف پسرانه در مدرسه مدتی بود که ذهن عمو حبیب را درگیر کرده بود، از این رو با همکارانش در این باره مشورت نمود. اما کرونا بر اریکه نشسته و این توفیق را از آن ها گرفته بود، اما خداوند امسال به او فرصتی داد تا به کمک خیّرین و دبیران آموزشگاه متوسطه اول شهید زاهد بانشی این مهم را در نمازخانه مدرسه به عنوان تنها آموزشگاه مجری این طرح برگزار نماید.

پیش از اجرای مراسم جشن تکلیف، تیم منتخب کلاس هشتمی ها و تیم منتخب دبیران مدرسه در یک مسابقه فوتبال دوستانه با هم رقابت نمودند و اجرای این برنامه‌ تداعی گر سخن مقام معظم رهبری در توصیه به جوانان مبنی بر اهتمام به تحصیل، تذهیب و ورزش بود.

ویروس کرونا هم عمو حبیب را از برنامه ریزی برای رونق فعالیت های فرهنگی دانش آموزان بازنداشت. او در این ایام با همکاری مدیریت کانون امام علی (ع) و کارشناس روابط عمومی اداره آموزش و پرورش، کانال مجازی بیضای شاد را تاسیس نمود که هم چنان با مشارکت بیش از ۳ هزار و پانصد دانش آموز علاقه مند شهرستان بیضا در حال فعالیت است.

این کانال بستری برای اجرای برنامه های مختلف بوده و برگزاری مسابقات و اهدای جوایز به دانش آموزان از شیرین ترین بخش های آن است و خیّرین در تامین هزینه جوایز نقش به سزایی دارند.

تمرین گروه سرود در منزل با وجود شرایط دشوار

این معلم‌ فعال به سرود علاقه زیادی دارد، چرا که معتقد است سرود انگیزه انجام کارهای گروهی را بالا برده و به ایجاد اعتماد به نفس و دوستی عمیق بین دانش آموزان کمک شایانی خواهد نمود.

از این رو گروه سرود را با حضور دانش آموزان علاقه مند تشکیل داد و سال قبل با استقبال دانش آموزان و خانواده ۳ سرود سلام فرمانده، رفیق شهیدم و دهه کرامت را با حضور ۱۱۰ نفر از دانش آموزان دختر و پسر مقاطع مختلف تحصیلی تمرین و اجرا نمود. هم چنین به تمرین ۴ سرود ویژه سالروز شهادت حاج قاسم سلیمانی، روز دانش آموز، پیروزی انقلاب و روز غدیر با دانش آموزان پرداخت که ۲ سرود از آنها حائز مقام اول در سطح شهرستان شد.

یکی از مشکلات عمو حبیب برای تمرین سرود با دانش آموزان در حیاط منزل، بیماری پدرش بود. پدرش همزمان با شروع کرونا و در سن ۹۰ سالگی دچار شکستگی از ناحیه ران شد و پس از این اتفاق دیگر نتوانست راه برود و روی تخت بستری شد.

او به همکاری دو برادر دیگرش پرستار پدر بودند، اما کار عمو حبیب سخت تر بود؛ چرا که پدر در کنار او زندگی می کرد و او پس از مدرسه باید اوقات خود را صرف پرستاری از پدرش می کرد.

پدر از گوشه پنجره اتاق، حضور دانش آموزان در حیاط را می دید و لذت می برد. یک بار هم مبلغی پول به پسرش داد تا برای آن ها هدیه بخرد. پدرش سوادی نداشت، اما باهوش بود و تا‌ ماه های پایانی عمر بابرکت خود به کمک کردن به فقرا، مشارکت در برگزاری مراسم شهدا، دادن هدیه به فقرا و خریدن جایزه برای دانش آموزان اهتمام می ورزید.

عمو حبیب قبل از اینکه بیمار شود، خطاطی می کرد، شعر می گفت و قاری قرآن در مراسم شب های قدر بود. ۳ سال پیش بود که اتفاق سختی در زندگی عمو حبیب افتاد و او را پس از ابتلا به سکته به استفاده از واکر مجبور نمود‌.

علاقه او به دانش آموزان و امر تعلیم و تربیت باعث شد تا او در اولین روزهای مهر سال۹۹ با واکر در مدرسه حاضر شود  که پس از آن تا کنون با عصا به مدرسه می رود.

از او می پرسم شما که دِین خود را به اسلام و انقلاب با تقدیم شهید به نظام ادا کرده اید و در راستای اعتلای فرهنگ اسلامی، گام  های مثمرثمری را برداشته اید، پس چرا با وجود دست و پنجه ترم کردن با تبعات بیماری هنوز هم به انجام فعالیت در فرهنگ سازی اسلامی بین دانش آموزان اصرار دارید؟ و روشن است که جز عشق به دین مبین محمدی(س) و علاقه به دانش آموزان و تعلیم و تربیت آنان نمی تواند پاسخ گوی این حجم از فعالیت های عمو حبیب باشد.

داشتن جامعه ای پویا در گرو صدور احکام دقیق برای رتبه بندی معلمان 

او معلم نمونه را فردی اهل مطالعه و یادگیری مستمر معرفی می نماید، چرا که معتقد است با علم دیروز نمی توان دانش آموز امروز را برای فردای وطن آماده نمود. از دیدگاه وی معلم نمونه کسی است که به تفاوت ها و استعدادهای دانش آموزان دقت داشته و با خانواده آنان همراهی نماید‌. چابک سازی دانش آموزان، شاداب سازی محیط کلاس و مدرسه و تغییر مثبت در روش های تدریس از جمله عواملی است که این معلم برای لذت بخش شدن آموزش به دانش آموزان و ماندگاری اثر آن بیان‌ می کند‌.

حبیب الله بانشی با اشاره به اینکه چندین بار سند تحول بنیادین آموزش و پرورش را مطالعه نموده است، می افزاید: اگر قرار باشد در تمام ساحت های سند تحول به موفقیت برسیم، لازم است در تمامی ساحت ها و مراتب آن هزینه کنیم.

او با بیان اینکه بخشی از سند تحول، مدرسه را کانون فرهنگی محله معرفی می نماید، گفت: قوانین موجود، سیستم فعلی و هزینه های زیاد روزمره امکان فعالیت در این عرصه را سلب می نماید.

وی نقش رده های بالاتر و اسناد بالادستی را در اعتماد آموزش و پروش  و نیروهای آن، ویژه ارزیابی نمود و گفت: باید از جریان سازی بودجه های آموزشی و فرهنگی در نهادهای موازی خودداری شود.

این معلم نمونه، آموزش و پرورش زا نهادی بسیار اثرگذار و مولد نیروی انسانی کارآمد دانست و به پرهیز از نگاه سیاسی و مصرف گرایانه به آن تاکید نمود.

وی در پایان با اشاره به فرمایش مقام معظم رهبری مبنی بر تربیت دانش آموزانی پرسشگر، شجاع، مثبت اندیش، امیدوار و اهل ایمان لازمه این امر را فراهم سازی زمینه تسهیل گری پژوهش محوری معلم دانست و صدور احکام رتبه بندی دقیق معلمان را لازمه جامعه پویا ارزیابی نمود که  نتیجه آن اعتلای جامعه، علم و فرهنگ است.

پایان گزارش خبرگزاری...